Podzielę się swoim świadectwem: w wieku 19 lat też nie chodziłem do Kościoła, nazywając siebie Agnostykiem. Wierzyłem w Naukę (potem mi minęło, jak się nią zająłem).
Katolikom zarzucałem hipokryzję.
Wtedy poznałem JĄ, pierwszą dziewczynę mego życia (byłem też pierwszym Jej chłopakiem). Ona jest ucieleśnieniem zgodności wyznawanych wartości i czynów. Wierząca głęboko każdego dnia w Boży plan.
Na początku chodziłem do Kościoła jako osoba towarzysząca (nie klękałem, nie wstawałem... Ona nawet nie zwracała mi uwagi), nie rozmawialiśmy na temat mojej niewiary. Ona po prostu się modliła. Prawie 8 lat byliśmy parą przed Ślubem, Ona niewzruszona i czysta, ja coraz bardziej wierzący w Boga prawdziwego. Bo on objawił mi się w Niej, poprzez Jej świadectwo życia. I każdego dnia czerpię dziś z tego Zdroju.
Tak właśnie zostałem katolikiem.
Uznałem, że to świadectwo zasługuje na odrębną notkę - w końcu to najważniejsza Opowieść mojego życia.
Komentarze